Önyargılı Yetişkinler

         Yetişkinler öğretmeye, çocuklar öğrenmeye odaklı yaşarlar..Çocuklardan öğrenebileceği şeyler olduğuna inanan eğitimci bulmak pek mümkün değildir. Oysa ki ; gerçek eğitimciler, çocukların öğrencisidirler..Öğrenciler  bir öğretmenin bilmesi gereken bilgiye sahiptirler..Öğretmenler her zaman öğrencilerden kendilerini dinlemelerini isterler. Dinlemeye daha çok ihtiyacı olan öğretmenlerdir..Sessiz olun demekle ideal öğrenme ortamı sağlanabilir mi? Klişe tutum ve davranışlardan vazgeçemeyen öğretmen öğrencilerinin yeteneklerinin ortaya çıkmasını ve gelişmesini sağlayabilir mi? Kendi sözünün kesilmesini saygısızlık olarak niteleyen öğretmen ; öğrencisinin sözünü kestiği zaman saygısızlık yaptığını farkettiği gün önyargılarından kurtulmaya başlar..

               Ebeveyn olan insanlar nedense çocukların hayatına hükmetmeye meyillidir. Yetişkin insanlar,çocukluklarında ebeveynlerinin kendilerine yaptıkları yanlışlara takıntılı yaşarlar..Geçmişe takıntılı bir yaşam,aşılmaz bir önyargı duvarı oluşturur. Geçmişi bir anı olarak kabul etmek gerekir. Bugünün çocukları bugünün şartlarına göre yetiştirilirken,geleceğe yönelik olumlu öngörülerle motive edilmelidir. Yetişkinler geçmişe yönelik,çocuklar geleceğe yönelik hayal kurarlar. Onun için yetişkinler önyargılardan kurtulamaz,çocukları anlayamazlar.